کد مطلب:33776 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

از سوی دیگر عارفان به ما آموخته اند كه عشق آموزگار فضائل است. یعنی وقتی شعله ی عشق در دلی زبانه كشید، انبوه رذائل را كه مادرشان «حرص» است، خواهد سوزاند.

هر كه را جامه ز عشقی چاك شد
او ز حرص و عیب كلی پاك شد

باری اگر آن عشق و محبت فضیلت آفرین و درمانگر حاصل شود،

[صفحه 340]

البته فرد را می توان آسانتر به صبوری فرا خواند.

البته عاشقان همیشه از بی صبری و بی تابی می سوخته اند، پس این چگونه صبری است كه برای عاشقان آسانتر است؟ به قول سعدی:

شوق را بر صبر قوت غالب است
عقل را با عشق دعوی باطل است

نیكخواهانم نصیحت می كنند
خشت بر دریا زدن بی حاصل است

ای برادر ما به گرداب اندریم
و آنكه شنعت می زند در ساحل است

گر بمیرد طالبی در بند دوست
سهل باشد، زندگانی مشكل است

صفحه 340.